BOHATEROWIE TAMTEGO WRZEŚNIA

W trakcie mobilizacji w sierpniu 1939 roku jego macierzysta jednostka rozwinięta została w 163 Rezerwowy Pułk Piechoty pod dowództwem podpułkownika Stanisława Nakoniecznikoffa. Pułk uzupełnił stan 36. Rezerwowej Dywizji Piechoty dowodzonej przez pułkownika Bolesława Ostrowskiego. Bogumił Jurkiewicz otrzymał wówczas stanowisko dowódcy 2 kompanii strzeleckiej w pierwszym batalionie.

Do wybuchu II wojny światowej służył w Korpusie Ochrony Pogranicza w Batalionie KOP „Kopczyńce” pod dowództwem podpułkownika Eugeniusza Sokólskiego. W trakcie mobilizacji objął stanowisko dowódcy kompanii przeciwpancernej III batalionu 165. Rezerwowego Pułku Piechoty.

1 września 1939 roku jako plutonowy podchorąży rezerwy pionierów miał przydział służbowy do plutonu cyklistów kompanii zwiadowców 2 Pułku Piechoty Legionów 2 Dywizji Piechoty Legionów należącej do Armii Łódź pod dowództwem generała dywizji Juliusza Rómmla.

Urodził się 2 kwietnia 1915 roku w Pilicy. Ukończył gimnazjum w Olkuszu. W latach 1934-1935 służył w Batalionie Podchorążych Piechoty w Różanie, gdzie odbył kurs unitarny. W latach 1935-1937 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu.

Urodził się 6 lutego 1901 roku. Z zawodu był nauczycielem. Pracował w Kościerzynie, gdzie również był przypisany do Powiatowej Komendy Uzupełnień jako rezerwista – oficer 65. Starogardzkiego Pułku Piechoty w Grudziądzu. Mianowany podporucznikiem piechoty ze starszeństwem został z dniem 1 września 1931 roku. Na wypadek wybuchu wojny posiadał przydział mobilizacyjny do Ośrodka Zapasowego 16. Dywizji Piechoty w Radomiu.

Do 27 sierpnia 1939 roku pełnił funkcję pierwszego zastępcy dowódcy 17. Pułku Piechoty w Rzeszowie.

Urodził się 15 lipca 1906 roku. Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej - Komorowie, gdzie uczył się w latach 1926-1929. Na stopień podporucznika służby stałej piechoty mianowany został 15 sierpnia 1929 roku. Następnie przydzielono go na stanowisko dowódcy plutonu w 6. Pułku Piechoty Legionów w Wilnie. Pełnił tam różne funkcje, w tym dowódcy kompanii. W 1932 roku został porucznikiem. Od listopada 1937 do sierpnia 1939 roku studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. Jednocześnie awansował po raz kolejny na kapitana ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku. W sierpniu 1939 roku przydzielony został na stanowisko oficera operacyjnego w sztabie dowództwa 2. Dywizji Piechoty Legionów, której dowództwo stacjonowało w Kielcach.

W trakcie mobilizacji w sierpniu 1939 roku major Jan Andrychowski został wyznaczony na dowódcę II batalionu 163. Rezerwowego Pułku Piechoty dowodzonego przez podpułkownika Przemysława Nakoniecznikoff-Klukowskiego.

Od 1935 roku służył w Korpusie Ochrony Pogranicza. Do chwili mobilizacji w sierpniu 1939 roku pełnił funkcję dowódcy kompanii ciężkich karabinów maszynowych Batalionu KOP „Borszczów”. We wrześniu 1939 roku podczas wojny obronnej nadal pełnił funkcję dowódcy kompanii CKM, ale w zmobilizowanym z KOP III batalionie 163. Rezerwowego Pułku Piechoty. Jego szlak bojowy związany był nierozerwalnie z Ziemią Konecką.

Od 25 listopada 1935 roku do 29 sierpnia 1939 roku służył w Korpusie Ochrony Pogranicza. Pełnił funkcję lekarza Batalionu KOP „Borszczów”. W trakcie mobilizacji w sierpniu 39 roku kapitan Chojnacki wyznaczony został na stanowisko naczelnego lekarza 163 Rezerwowego Pułku Piechoty, wchodzącego w skład 36 Rezerwowej Dywizji Piechoty, podporządkowanej Armii „Prusy”.

Urodził się 14 czerwca 1900 roku. Od 1919 roku służył w Wojsku Polskim. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, z której wyszedł jako kawaler Krzyża Walecznych.

Urodził się 14 marca 1897 roku w Konkolnikach. Służył w Legionach Polskich i Wojsku Polskim. Walczył w I wojnie światowej, wojnie polsko-bolszewickiej i II wojnie światowej. Między innymi pełnił służbę na stanowisku dowódcy III batalionu 9 Pułku Piechoty Legionów w Zamościu oraz zastępcy dowódcy 58 Pułku Piechoty w Poznaniu i dowódcy 23 Pułku Piechoty we Włodzimierzu Wołyńskim. W marcu 1939 roku zastąpił podpułkownika Zygmunta Berlinga na stanowisku dowódcy 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach i z tą jednostką wyruszył na front.

W audycji wykorzystano wspomnienia Jana Zbigniewa Wroniszewskiego, opublikowane w pracy "Końskie i powiat konecki 1939-1945", wspomnienia Józefa Alickiego z Wojskowego Przeglądu Historycznego, a także materiały z archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Kielcach.

W dokumencie wykorzystane zostały fragmenty archiwalnej audycji Radia Kielce „Opowieści z różnych frontów” autorstwa Jerzego Butwiły. Fragmenty wspomnień kapitana Bronisława Lubienieckiego oraz porucznika Witolda Krasickiego pochodzą ze zbiorów Muzeum Wojska Polskiego w Białymstoku.

W dokumencie wykorzystane zostały wspomnienia Hipolita Krogulca, pochodzące z zasobów Archiwum Państwowego w Kielcach.

W dokumencie wykorzystane zostały fragmenty archiwalnej audycji Radia Kielce „Opowieści z różnych frontów” autorstwa Jerzego Butwiły. Fragmenty wspomnień kapitana Bronisława Lubienieckiego oraz porucznika Witolda Krasickiego pochodzą ze zbiorów Muzeum Wojska Polskiego w Białymstoku.